Οι μελέτες πάνω σε κρανία προϊστορικών ανθρώπων έχουν δείξει ότι σπανίως αυτοί είχανε συνωστισμό δοντιών. Οι άνθρωποι τότε χρησιμοποιούσαν τα δόντια τους και τους πολύ δυνατούς τους μασητήρες για να κόβουν και να αλέθουν την τροφή τους, η οποία ήταν αρχικά ωμή. Ο σημερινός άνθρωπος τρώει μαλακή τροφή, την οποία τεμαχίζει πριν τη βάλει στο στόμα του, γεγονός που σημαίνει ότι η χρήση των μυών της μάσησης έχει περιοριστεί, ενώ εξελικτικά οι γνάθοι μειώνονται σε μέγεθος, οδηγώντας τα δόντια σε συνωστισμό. Ιδιαίτερα για το τελευταίο δόντι που ανατέλλει στο φραγμό, τον τρίτο γομφίο ή αλλιώς φρονιμήτη, παρατηρείται ανεπάρκεια χώρου και συνήθως παραμένει έγκλειστο. Η εξέλιξη, εκτός από τη μείωση του μεγέθους των γνάθων είχε σαν αποτέλεσμα και τη μείωση των αριθμών των δοντιών, δηλαδή όλο και πιο συχνά παρατηρούμε ανθρώπους με λιγότερα από 32 δόντια.